bureaucraten!!!

24 januari 2007

Zo, dan wordt het nu wel weer eens tijd voor een lichte update van mijn stage hier.
Inmiddels is onze vakantie alweer bijna drie weken geleden, en de weken die daarna kwamen waren best wel druk.
Ik ben weer hersteld van het ziek zijn, alles onder controle.

Ik heb ondertussen ook een gezellige kamer gecreëerd hier, er zijn minstens drie kerstkaarten gekomen afgelopen week, een brief, een kerstgedicht, nog een kaart en mijn behandelkaart (souvenir) hangen aan de muur. En tegenwoordig kan ik ook een hele hoop Nederlandse liedjes meezingen, als ik het liedje tenminste hoor. Ik kreeg namelijk een boek met de teksten daarvan. Maar vaak ken ik maar twee regels en weet ik niet eens de melodie van de normale coupletten, dus als ik weer thuis ben dan gaat er een hoop gedownload worden.
Er is overigens nog een kaart zoek bij het postkantoor, want ik kreeg een kaart van het postkantoor dat er een groot pak lag. Ik had een vermoeden waar het over ging want iemand had iets verraden, en was hartstikke blij daarheen gegaan, maar was nergens te bekennen. Zou dan wel bij de volgende zending komen.
Dat is natuurlijk helemaal niet logisch, want hoe kunnen ze me dat kaartje dan geven als ze helemaal nog niet weten dat ik post krijg dat zo groot is. Volgende dag terug, weer niks. Ik heb uitgelegde dat ik het bovenstaande niet snapte, en die vent snapte mij zogenaamd weer niet. En als ze iets niet gesnapt krijgen gaan ze schreeuwen dus stond ik daar met een ruziënde man te ruziën over waar mijn post was. Idioten. Maar over thuis gesproken, over ook weer drie weken vertrek ik hier! Ja! Het einde is in zicht en ik moet zeggen dat ik er weer zin in heb. Ik geniet van de laatste weken ‘vakantie’ en dan krijg ik het pas echt druk. Twee tentamenweken, afstudeerproject, eindverslag… nu nog even rustig dus, relatief.

Maar om dat thuis überhaupt te bereiken moest ik eerst een stempel in mijn paspoort hebben, want hoewel mijn visum geldig is voor exact drie maand, hebben ze op het vliegveld maar afgestempeld voor 60 dagen. Daarom moest ik nu naar Bolga, want daar zit de immigration service. Ik was eerst hier naar de grens gefietst, maar daar zeiden ze dat afstempelen in Bolga moest gebeuren. Wel moest ik mijn paspoort laten zien, alles werd gecheckt, mijn invitationletter, stempels, gele boekje bijna ook nog. Anyway, als ik de stempel dan morgen in Bolga ging halen (ik moest vragen naar Eric) moest ik daarna weer terug komen om te laten zien dat ik dat ook wel gedaan had, anders zouden me komen halen en in jale stoppen. Toen werd ik pas echt chagrijnig, als ik daar niet langs was geweest hadden ze nooit van mijn bestaan geweten.. Omhooggevallen apen, gaan we dus niet doen. Lekker belangrijk voelen ze zich dan, zielig gewoon.Ben ik dus de 17e niet terug, dan is bekend waar ik zit:D
Dat was dezelfde dag overigens als het idiotenverhaal van de post.

Goed, de volgende dag dus naar Bolga, ik had een lift geregeld bij de apothekers, want ik had toevallig gehoord dat die ook gingen, mooi dus. ’s Ochtends om acht uur verzamelen, maar natuurlijk pas later weg. Heb me nuttig gemaakt met stoppen van dertig gele pillen in een zakje. Een heleboel zakjes tot het tien uur was, en twee husbands rijker. Ben weer begonnen met bijhouden, ik zeg dat ik er nu 67 heb.

Netjes afgezet bij immigration office, en daar was ik meteen aan de beurt om m’n hele verhaal te houden, ik was namelijk een dag te laat, en daarvoor zou ik boete krijgen. Maar dat hoefde ik pas volgende week te betalen als de grote baas daarover had beslist. Ik moest dus weer een dag verspillen om naar Bolga te komen, en m’n paspoort een week kwijt. Vond ik niet zo leuk. Ik vind die bureaucraten echt niks aan, maar ja, in Nederland is dat precies hetzelfde. En voor buitenlanders nog veel erger. Dus na een week was ik niet boos meer. Kreeg m’n paspoort gisteren ook zo mee, geen fluitje aan de hand, en een blij hoofd toen ik vroeg of hij nou Eric was, bladiebla… Wegwezen voor hij zich bedacht, haha.

Daarna de toerist uitgehangen tot de apothekers klaar waren met vergaderen, nadat ik een acht door de stad gelopen had kwam ik een supermarkt tegen. Super de super zelfs, er was een diepvries. En die diepvries had… IJS! Een echt ijsje! Met het uiterlijk en de smaak van een cornetto! Wow!

Die week ging trouwens heel snel voorbij, want ik heb tegenwoordig Nederlands gezelschap weer. Er zijn een chirurg met operatie assistente, een laborant en een elektricien achtig iets. Hartstikke gezellig, en de eerste avond al geslaagd, want ze brachten jonge kaas, pringles en cappuccino mee! En midden in de week was ik er weer, toen hadden ze jodekoeken en weer van die superkoffie. Geniaal.
Het is ook een stuk leuker als je je ervaringen kunt delen met mensen die er hetzelfde over denken als jij. Af en toe gebeuren er hier dingen die voor de mensen hier doodnormaal zijn, letterlijk dood-normaal, maar ik vind het af en toe niet zo logisch. Geen verzekering of geld is geen behandeling, go home. En dat wordt ook nogal lomp gebracht. Als je geen geld hebt tel je eigenlijk ook maar half mee, en dan kun je rustig lomp behandeld worden. Ofzo.

Zaterdag nog wat met de chirurg rondgelopen, die had een aantal patiënten gezien die wel in aanmerking kwamen voor fysio, iemand met een schorpioensteek/bijt, waarvan de voet al niet meer zo gemakkelijk te bewegen was, kon ik wel een aantal oefeningen voor geven, maar geen verzekering, dus kan haar niet behandelen in onze unit. Dan maar in het ziekenhuis.

Gisteren zouden we op outreach gaan, maar ik moest ook naar Bolga. Dus ik in m’n eentje deze keer in de trotro, hartstikke vroeg weg gegaan, maar alles liep gesmeerd en na weer een ijsje was ik om half twee weer op locatie hier.

Afgelopen zondag zijn er weer twee NL bijgekomen, een tandarts en een aannemer. Nou… tandarts… als je deze hebt dan ben je zeker weten bang voor de tandarts! Ahaaa(-arggggh)!!! I don’t like, yashgemash…

Adioz, grg